Μετά την ευχαριστήρια Θεία Λειτουργία στον ιερό ναό του σχολείου μας, στην οποία είχαμε για ακόμη μία φορά την εξαιρετική ευλογία να ετοιμάσουμε τα πρόσφορα και να πάρουμε δύναμη για τις επερχόμενες απολυτήριες εξετάσεις, έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού.
Σκέψεις, συναισθήματα, βιώματα, εμπειρίες, χαρές και λύπες, επιτυχίες και λάθη, αποφάσεις… όλα έγιναν μέσα σε λίγη ώρα εικόνες και λόγος!
“Αποχαιρετώντας το Γυμνάσιο, αναπολώ, την επίσκεψη μας στα γειτονικά γηπεδάκια την πρώτη οργανωμένη αναμέτρηση μεταξύ των τμημάτων του σχολείου μας, το τουρνουά μπάσκετ 3 on 3 και ένα αντίστοιχο ποδοσφαίρου κατά την διάρκεια των διαλειμμάτων. Την επίσκεψη μας στο ΟΑΚΑ, όπου δοκιμάσαμε τοξοβολία, άλμα εις ύψος, χόκεϊ και διεκδικήσαμε το κύπελο του ποδοσφαίρου μετά από μεγάλα ντέρμπι μεταξύ των τμημάτων.
Κορυφαίο όλων το θρυλικό ετήσιο All star game!
Όλα με έμαθαν να διαχειρίζομαι την ήττα με ηρεμία και πάντα να σέβομαι τον αντίπαλό μου, γιατί ο αθλητισμός δεν είναι μόνο οι χαρές της νίκης, αλλά και η καλλιέργεια του εσωτερικού μας κόσμου μέσω της πειθαρχίας, του σεβασμού και άλλων αξιών που πηγάζουν από αυτόν.”( Αντώνιος Γαρμπής Γ1)
* * *
“Φεύγοντας από το γυμνάσιο θυμάμαι όλες τις υπέροχες εκπαιδευτικές επισκέψεις και εκδρομές. Άπειρες στιγμές γέλιου, χαράς και τραγουδιού. Υπέροχες αναμνήσεις που χαράσσονται ανεξίτηλα στην μνήμη μου. Θα μου λείψουν οι μικρές μας αποδράσεις από την καθημερινότητα του σχολείου.” (Μ. Τζιτζογλάκη, Γ3)
* * *
“Αποχαιρετώ το Γυμνάσιο και θυμάμαι…
Τον αγιασμό του Σεπτεμβρίου στο αμφιθέατρο ή την αυλή του σχολείου με τον οποίο ξεκινούσαμε τη νέα χρονιά. Πώς γνωρίζαμε και βιώναμε τις μεγάλες θρησκευτικές εορτές και ιερές ακολουθίες τα Εισόδια, τη Γέννηση του Θεανθρώπου, την εορτή των Τριών Ιεραρχών στον ναό μας, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και τον περίφημο Ακάθιστο Ύμνο, το Πάθος και την Ανάσταση.
Με τη Θεία Λειτουργία στον ιερό ναό του σχολείου μας, μπόρεσα να νιώσω αισθητή την παρουσία του Θεού και ήταν καθοριστική για την ομόνοια και τη γαλήνη στις ψυχές όλων μας”. (Μ. Καραπιδακη, Γ2)
* * *
“Αποχαιρετώ το Γυμνάσιο Αμαρουσίου, ‘’Η Ελληνική Παιδεία’’ και θυμάμαι τις αξέχαστες εκδηλώσεις και γιορτές που διοργανώθηκαν. Αναπολώ τα τραγούδια και τα θεατρικά μας, τις ευτυχισμένες στιγμές που ζήσαμε στις πρόβες και την άψογη συνεργασία μεταξύ των παιδιών και των καθηγητών.
Μα πώς θα μπορούσε κανείς να ξεχάσει τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα που τραγουδήσαμε; Πώς να λησμονήσει τις τόσες συγκινητικές εκδηλώσεις προς τιμήν των Εθνικών μας Επετείων; Όλες τις συνταρακτικές ερμηνείες των παιδιών, καθώς και τις υπέροχες αφηγήσεις τους.
Θυμάμαι ακόμη την πρώτη μας γιορτή. Εκείνη που ήταν αφιερωμένη στην γενοκτονία των Ποντίων. Μια εκδήλωση χαραγμένη στην μνήμη όλων μας. Θυμάμαι και την τελευταία μας εθνική γιορτή αφιερωμένη στον Ι. Καποδίστρια, τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας μας” (Π. Δελής, Γ1).
* * *
“Αποχαιρετώ το Γυμνάσιο και θυμάμαι…
Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και τρία χρόνια κυλούν σαν μια μέρα: το μάθημα στις τάξεις, η γυμναστική, το διάλειμμα, οι εκδρομές, οι εκδηλώσεις. Οι διδακτικές ώρες από τις σημαντικότερες στιγμές αυτών των χρόνων.
Χτυπάει το κουδούνι και ανεβαίνουμε. Περιμένουμε τον καθηγητή. Τα χαρτιά που κρατάει μας γεμίζουν ανησυχία. Δεκάλεπτο τεστάκι στο μάθημα της ημέρας; Διαβασμένοι και αδιάβαστοι, ανοίγουμε να ρίξουμε μια τελευταία, ίσως και πρώτη, ματιά. Οι τελευταίοι παραδίδουν το γραπτό τους. Η παράδοση προχωράει, ενώ κάθε τόσο ένα σιγανό «σε πόσο;» ακούγεται και διακόπτει τον ρυθμικό ήχο της κιμωλίας. Και αυτή η πολυπόθητη ώρα που ένα «3, 2, 1» συνοδεύεται από το εκκωφαντικό, αλλά λυτρωτικό, χτύπημα του κουδουνιού.
Χτυπάει το κουδούνι και βγαίνουμε με ενθουσιασμό από την τάξη, γνωρίζοντας όμως πως η μέρα δεν έχει τελειώσει.
Και έτσι κυλάνε οι μέρες, τα χρόνια και φτάνουμε στο σήμερα. Ανάμεικτα είναι τα συναισθήματα που με γεμίζουν: χαρά που ολοκληρώθηκε μία ακόμη εκπαιδευτική βαθμίδα· λύπη που εγκαταλείπουμε καθηγητές και συγκρότημα· αγωνία αλλά και ελπίδα για ό,τι θα ζήσουμε από εδώ και πέρα στο Λύκειο. Πάντως, αυτό που είναι σίγουρο είναι η ευγνωμοσύνη που νιώθουμε σε εσάς, αγαπητοί μας καθηγητές.
Σας ευχαριστούμε για ό,τι κάνατε για εμάς τόσον καιρό και να είστε σίγουροι πως δεν θα σας ξεχάσουμε.” (Χ. Τσαντανη, Γ3)
***
“Αποχαιρετώ το σχολείο μου με ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όσα μου έδωσε κι όσα ακόμη δεν έχω εκτιμήσει….
Με μια ΣΥΓΓΩΜΗ γιατί δεν αναγνώρισα τους κόπους και τη θυσιαστική προσφορά των καθηγητών μου.
Με μια ΑΠΟΦΑΣΗ να χρησιμοποιήσω όλη τη φαρέτρα των γνώσεων και εμπειριών που μου πρόσφεραν.
Και τέλος μια ΕΥΧΗ το σχολείο μου να συνεχίσει το όμορφο έργο της προσφοράς του σε πολλές γενιές παιδιών ακόμη!” (Ι. Λαμπρινιδης, Γ2)
