Όταν ακούς από παιδί για τις Αλησμόνητες Πατρίδες, όταν μεγαλώνοντας ακούς τη γιαγιά σου να σου μιλάει για τη Σμύρνη, την Πόλη, την Τραπεζούντα, τη Βόρειο Ήπειρο, τη Μικρά Ασία, τον Πόντο,  και ν’ αποδίδει σ’ όλα εκείνα τα μέρη όλα τα όμορφα και τα καλά του κόσμου, τότε η επιθυμία για ένα ταξίδι επιστροφής σε κείνα τα μέρη γίνεται προσωπικό χρέος.

Μια ξεχωριστή ευκαιρία για το σχολείο μας κάθε Σεπτέμβριο πριν εκπνεύσει. Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2021 το αφιέρωμα μας είχε ένα ιδιαίτερο θέμα. Πού  ταξιδέψαμε φέτος; Που χτύπησε η καρδιά  από νοσταλγία, συγκίνηση και περηφάνια;

Στην αγαπημένη μας Πόλη, την Κωνσταντινούπολη, και ιδιαίτερα στις εκκλησιές της. Γιατί το πρώτο πράγμα που θα συναντήσεις στην Πόλη (αλλά και το πρώτο πράγμα το οποίο θα σε παροτρύνουν να δεις φίλοι και γνωστοί που την έχουν ήδη επισκεφθεί), είναι οι βυζαντινοί ναοί της. Αγία Σοφία, Μονή της Χώρας, Θεοτόκος των Χαλκοπρατείων, Παναγία των Βλαχερνών κι ένα πλήθος άλλων μνημείων χριστιανικών και θησαυρών πνευματικών, που σαν τα βλέπεις και τα προσκυνάς νιώθει η ψυχή σου να πονά, που αντί να ακούς  μέσα σε αυτές τις ψαλμωδίες, τις προσευχές, τη Θεία Λειτουργία, κάποιοι τις έκαναν τζαμιά, μουσεία, απλά κτίρια… Και νοσταλγεί η ψυχή κι αποζητά πάλι να γίνουν όπως πριν, ορθόδοξα χριστιανικά, που να λατρεύεται ο Θεός και να ευλαβούνται οι πιστοί.

Προσκεκλημένη και κύρια ομιλήτρια στην εκδήλωση μας η κ. Ειρήνη Σαρίογλου, καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Την απολαύσαμε, μας αναμόχλευσε γνώσεις, μας δημιούργησε προβληματισμούς, μας ταξίδεψε στο χρόνο, την Ιστορία, την πολιτιστική κληρονομιά μας.
Ακολουθούν εντυπώσεις από τους μαθητές και τις μαθήτριες του Α1:

Μας άρεσε πολύ η ομιλία γιατί μας άφησε να εκφραστούμε ελεύθερα. (Ε. Α.)

Ήταν μια συνάντηση που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου! (Β. Α.)

Δουλεύει στην Πόλη, με Π κεφαλαίο. Για όσους δεν κατάλαβαν δουλεύει στην Κωνσταντινούπολη… Μας είπε ότι «είναι χαρούμενος αυτός που ξέρει ιστορία. (Ε.Τ.)

Απήλαυσα αυτές τις δύο ώρες αν και δεν μου αρέσει και τόσο η ιστορία. Η κυρία Ειρήνη φαινόταν πολύ ενθουσιασμένη και χαρούμενη και έτσι μας έκανε να αισθανθούμε το ίδιο. Πιστεύω πως όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες της χρωστάμε ένα «ευχαριστώ» για όσα ακούσαμε. (Δ.Γ.)

Μας μίλησε όχι μέσα από λόγους αλλά μέσα από την ψυχή της. Αυτό έδειξε πόσο αγαπάει την Ιστορία αλλά και πώς θα ένιωθε εκείνη άμα ήταν στη θέση μας. Μας παρότρυνε να γράψουμε τη δική μας Ιστορία. (Ν. Γ.)

Τη χειροκροτήσαμε μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας διότι εκείνα που μας είπε μας συγκίνησαν και έμειναν χαραγμένα στην καρδιά μας. Ευχόμαστε να έχει την ευκαιρία να ξαναέρθει και να μας πει περισσότερα πράγματα. (Α. Λ.)

Περισσότερο με εντυπωσίασε που έχει το θάρρος και διδάσκει ιστορία σε ένα πανεπιστήμιο στην Τουρκία. (Η. Δ.)