Μια μέρα φθινοπωρινή

κρύα χωρίς λιακάδα,

οι Ιταλοί θελήσανε

να πάρουν την Ελλάδα.

 

Μα οι Έλληνες απάντησαν ΟΧΙ

με ένα στόμα!

Εχθρού ποδάρι δεν πατά

στο Ελληνικό το χώμα!

Αμέσως τα νέα έτρεξαν και όλοι το διαλαλούσαν,

Εφημερίδες έπεφταν παντού κι όλοι το ίδιο νέο μηνούσαν!

Έλληνες και Ελληνίδες ενωμένοι παντού γυρνούσαν

Και για την επιστράτευση όλο μιλούσαν.

Τρέξαν τα παλικάρια με το χαμόγελο στα χείλη,

να υπερασπιστούν πατρίδα, οικογένεια, παιδιά,

 προτού το τρένο φύγει.

 

Μα οι Ιταλοί ήταν πιο πολλοί, άνισες οι δυνάμεις,

για αυτό και ‘μεις μοιράσαμε τα όπλα στις δυό χώρες.

Ευθύς αμέσως ταξινόμηση αρχίσαμε

Κι απ’ τα στρατόπεδα τα δυό

 πιο έχει τους πιο πολλούς ή λίγους στρατιώτες βρήκαμε!

Και τί φορούσε ο Έλληνας φαντάρος;

Το μάθαμε αντιστοιχίζοντας ένα προς ένα τα αντικείμενα του εξοπλισμού του.

Μια σημαία γαλανή με έναν κάτασπρο σταυρό,

ίδια μ’ αυτήν που είχανε οι Έλληνες στο βουνό,

φτιάξαμε στον Παιδικό Σταθμό!

Αφήγηση ακούσαμε και για την Παναγιά την Σκέπη,

που σύννεφα έστελνε θαυματουργά

τους Έλληνες φαντάρους να προστατέψει.

Όμως…Εκεί ψηλά εις τα βουνά,

στο μέτωπο της Πίνδου

Χειμώνας άρχισε βαρύς…Τα πόδια ξυλιασμένα…

Κάλτσες ζεστές ζητάγανε τα παλικάρια..

Κι οι Ελληνίδες άπραγες καθόλου δεν καθίσαν.

Ευθύς αμέσως άρχισαν να πλέκουν ζεστά ρούχα.

Και τα ‘βαλαν σε κιβώτια μεγάλα,

Που στάλθηκαν στα βουνά ψηλά, στης Πίνδου τα χωριά.

Εκεί γυναίκες δυνατές τα πήρανε στην πλάτη

και τα κουβαλήσανε επάνω από τη ράχη.

Φτάσανε τελικά στους Έλληνες φαντάρους,

 που απ’ το κρύο το βαθύ είχανε ξεπαγιάσει.

Μια αγκαλιά τους πήρανε για να τους εμψυχώσουν.

Κι αυτοί φορέσανε τις κάλτσες τις ζεστές

Κι αμέσως πήραν δύναμη «ΑΕΡΑ» να φωνάξουν

και μακριά τους Ιταλούς από την Πίνδο διώξαν.

 

Κάποιοι όμως φαντάροι χτύπαγαν, πονάγανε πολύ.

Αμέσως περιποίηση δέχονταν γιατρική

από τις νοσοκόμες του Ερυθρού Σταυρού,

που βρίσκονταν εκεί

και με καλοσύνη και χαρά προσέφεραν τα γιατρικά.

Εμείς τα ελληνόπουλα του παιδικού σταθμού τιμήσαμε το «ΟΧΙ»,

Κάνοντας παρέλαση που όμοια δεν έχει!

Τραγούδια πατριωτικά, ποιήματα είπαμε όλοι

Και η καρδιά Ελλάδα μας κατάλαβε πως σ’ αγαπάμε όλοι!

Με τα βουνά, την θάλασσα, το χιόνι και τον ήλιο

Τον ουρανό τον γαλανό, τις λίμνες τα ποτάμια

Μα και τον άσπρο τον αφρό, της θάλασσας τον ήχο!

 

Αχ! Ελλάδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ!

Γι’ αυτό μαζί όλοι σου φτιάξαμε φόρεμα άσπρο – γαλανό!