29 Μαΐου 1453

 

Το μεγαλύτερο μετά τα Πάθη

και την Ανάσταση του Θεανθρώπου

γεγονός του κόσμου τούτου.

 

Η Πόλη των Πόλεων,

του Κωνσταντίνου του Μεγάλου η Πόλη.

 

Κι ο Αυτοκράτορας

που έπεσε στην Πύλη,

γιατί αυτό ήταν το σωστό

και γιατί ο βυζαντινός Ελληνισμός

χρειαζόταν τον δικό του Λεωνίδα.

 

Ο Αυτοκράτορας που έπεσε,

αλλά που πριν είχε Κοινωνήσει των Αχράντων

και έμεινε στην Αιωνιότητα.

 

Ο Αυτοκράτορας που έπεσε,

αλλά ποτέ καμιά συνθήκη δεν έκαμε.

 

Και που αυτόν είχαν για βασιλιά

γίγαντες σαν τον Κολοκοτρώνη 400 χρόνια αργότερα,

που ποτέ δεν σκέφτηκαν την συνθηκολόγηση.

 

Κι η Αγια Σοφιά,

το Αιώνιο Σύμβολο του Ελληνισμού,

μαζί με τον Παρθενώνα.

 

Γιατί πάντα οι Έλληνες κοιτούσαν στο Θεό.

Γιατί πάντα τους Θρύλους, τις Προφητείες

και τα Ποθούμενα,

οι Έλληνες φρόντιζαν να τα κάνουν πράξη.

 

Για αυτό, και οι μαθητές της Ε΄ Δημοτικού ετοίμασαν ένα αφιέρωμα που μας  μετέφερε στις συγκλονιστικές εκείνες στιγμές, που «τάραξαν» τις σελίδες όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας.

Ακούσαμε, μάθαμε, τραγουδήσαμε, συγκινηθήκαμε, διδαχθήκαμε από την τόλμη, το θάρρος και την αυτοθυσία των Βυζαντινών υπερασπιστών της Πόλεως αλλά και του Αυτοκράτορά της, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

Η Πόλις εάλω, αλλά ουκ εάλω η Βασιλεύουσα ψυχή των Ελλήνων!

Το Βυζάντιο ζει στις  καρδιές μας από τότε μέχρι τώρα με την ελπίδα:

«Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ’ναι!»