Λένε ότι είναι πολύ όμορφο να έχεις ανθρώπους κοντά σου με κοινές αναμνήσεις και να μπορείτε να πείτε μαζί… « Θυμάσαι; ». Κι ύστερα, να φέρνει καθένας μια ψηφίδα στην κοινή αυτή ανάμνηση, στην κοινή εμπειρία που χτίζει βαθιά βιώματα και κοινό προσανατολισμό.
Τελειώνοντας η χρονιά, θα είχαμε για πολλά να πούμε… «Θυμάσαι;». Μα ποια είναι τα κυρίαρχα, που πιο νωπά μένουν στη μνήμη; Αυτά, προφανώς, είναι και τα ωραιότερα, εκείνα που χαράχτηκαν μέσα μας και μας επηρέασαν πιο πολύ.
Λοιπόν, τι θυμάσαι;
Θυμάσαι την πρώτη μας εκδρομή στο Αθλητικό Κέντρο Πάρνηθας, με τα πολλά παιχνίδια, τα συγκρουόμενα, το τραμπολίνο και τα αθλήματα;
Θυμάσαι, τη φορά που πήγαμε στο θέατρο, για να παρακολουθήσουμε η Α΄ Γυμνασίου την «Οδύσσεια», η Β΄ Γυμνασίου «Το παραμύθι χωρίς όνομα» και η Γ΄ Γυμνασίου την τραγωδία «Ελένη»; Οπωσδήποτε χρειαζόταν θεατρική κουλτούρα η σωστή παρακολούθηση…
Θυμάσαι τις προετοιμασίες για το Χριστουγεννιάτικο παζάρι; Πώς ξαφνικά γίναμε όλοι καλλιτέχνες και στ’ αλήθεια όλοι μπορούσαμε κάτι να προσφέρουμε; Θυμάσαι πόσο αγνώριστος, εορταστικός, έγινε ο χώρος της διαθεματικής αίθουσας και πόση χαρά είχαμε σαν… πουλούσαμε τα καλλιτεχνήματά μας;
Θυμάσαι που φτιάξαμε σοκολατάκια και χριστουγεννιάτικα κουλουράκια και… φυσικά ήμασταν οι πρώτοι που τα γευτήκαμε;
Θυμάσαι, παραμονές των Χριστουγέννων, που ψάλλαμε τα κάλαντα στον Δήμο Ηρακλείου και στο Κοινωνικό Παντοπωλείο, όταν παραδώσαμε τα τρόφιμα που συγκεντρώσαμε για τις άπορες οικογένειες; Μας έβαλαν μάλιστα στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου και… γίναμε για λίγο… δημοτικοί σύμβουλοι!
Θυμάσαι εκείνο το απίστευτο πρωτοχρονιάτικο παιχνίδι του 15μελούς; Πώς με απλά μέσα δημιουργήθηκαν παιχνίδια που μας κράτησαν σε ανταγωνισμό για να πετύχουμε τη νίκη;
Θυμάσαι… το Λουνα-Πάρκ; Δυο ώρες παιχνιδιού που έτρεχες για να κερδίσεις όσο περισσότερους πόντους και να τους εξαργυρώσεις κατόπιν, «αγοράζοντας» παιχνίδια; Πώς να ξεχάσεις τη χαρά που ήταν ζωγραφισμένη σε όλων τα πρόσωπα;
Κι ακόμα, θυμάσαι το πρωινό στη Βιβλιοθήκη και το πικ-νικ στο δάσος; Δεν ήταν υπέροχες ευκαιρίες άνετης συναναστροφής μεταξύ μας και χαλάρωσης;
Αν ήσουν στην Γ΄ Γυμνασίου, έχεις ακόμα περισσότερα για να θυμάσαι… Το Μουσείο Ψευδαισθήσεων όπου είδες τον κόσμο… αλλιώς… και το Σπίτι της Αγίας Φιλοθέης που σε ταξίδεψε στην οθωμανική Αθήνα. Κι ακόμα… μετά την αξέχαστη εμπειρία του Adventure Park, εσύ θυμάσαι και το προσκύνημα στο Ησυχαστήριο του Αγίου Πορφυρίου, στο Μήλεσι και την παραθαλάσσια βόλτα στον Ωρωπό;
Κι αν μάλιστα ήσουν… στο Γ2, θυμάσαι τον περίπατο-βραβείο (ως καλύτερο τμήμα του Γυμνασίου!) στο Σπίτι του Παύλου Μελά, στη γραφική Κηφισιά και το παγωτό στον κήπο του παραδοσιακού ζαχαροπλαστείου;
Θυμάσαι…; Πόσα ακόμα «θυμάσαι» θα μπορούσες να πεις;
Τελειώνοντας η χρονιά, νιώθεις ασφαλώς κι εσύ ευγνωμοσύνη στον Θεό και στους ανθρώπους, καθηγητές και συμμαθητές, για όλα τα όμορφα που έχεις να θυμάσαι…
Καλό καλοκαίρι!
