Το σχολείο μας, χωρίς εμάς μεν, αλλά με άφθονο χιόνι, ατελείωτη ομορφιά. «Νά ‘χα φτερά να πέταγα…» να φτιάξω χιονάνθρωπους στην αυλή, να ανοίξω δρόμους για το δασάκι, να τρέξω, να γλιστρήσω…
Άραγε θα το προλάβουμε; Θα μας περιμένει το χιόνι να παίξουμε μαζί;
Ας παίξουμε σήμερα και αύριο στις γειτονιές για νά ‘μαστε σίγουροι! Ίδια ομορφιά….σχεδόν ίδιο αποτέλεσμα! Χωρίς τους φίλους δεν είναι ακριβώς το ίδιο, όμως με φακό, με καλή φωτογραφική μηχανή, κρατώ τις στιγμές ξεγνοιασιάς και παιχνιδιού, λευκού παιχνιδιού, γιατί δεν ξεχνώ το διαγωνισμό μας!
