Το κείμενο αυτό, από το Λύκειο Ηρακλείου, εντάσσεται σε έναν κύκλο νοηματοδότησης της σχολικής πραγματικότητας μέσω της ιστοσελίδας μας με το γενικό τίτλο: “Ένα Σχολείο… ένα μήνυμα!”. Κάθε φορά, μια σχολική μονάδα της “Ελληνικής Παιδείας” στέλνει το μήνυμά της, την πρότασή της, τη γνώμη της για ό,τι συμβαίνει.
Βαλτέτσι, 12-13 Μαΐου 1821 – Η πρώτη ΝΙΚΗ…

Στo Βαλτέτσι, 12-13 Μαΐου 1821, στo μικρό oρεινό χωριό, υψόμετρο 1000 μέτρα, δώδεκα χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Τρίπολης, στην καρδιά της Πελοποννήσου, εκεί κέρδισαν την πρώτη νίκη τους εναντίον των Τούρκων  οι Έλληνες. Εκεί μπήκε «ο θεμέλιος λίθος της πελοποννησιακής ανεξαρτησίας», αλλά και της εθνικής μας ανεξαρτησίας για τρεις λόγους:

Ι  Αποδείχτηκε η στρατηγική διορατικότητα του Κολοκοτρώνη

Αρχή της Επανάστασης, τέλη Μαρτίου του 1821, και οι σχεδόν άοπλοι Έλληνες επιχειρούν να καταλάβουν το Κάστρο τῆς Καρύταινας. Όμως με μόνη την εμφάνιση της επικουρίας των Τούρκων υποχωρούν και διαλύονται. Τότε οι καταπτοημένοι οπλαρχηγοί, ακόμη και ο ατρόμητος Παπαφλέσας, προτείνουν την ὑποχώρησή τους στη Μεσσηνία, απορρίπτοντας το μεγαλεπήβολο σχέδιο του Κολοκοτρώνη για άλωση της Τριπολιτσάς, όπου έχει συγκεντρωθεί ο μισός τουρκικός πληθυσμός της Πελοποννήσου. Αυτή η άλωση θα εξασφάλιζε την Επανάσταση, παρά τις όποιες άλλες νίκες στα «κράσπεδα της χερσονήσου».

Ο Κολοκοτρώνης τους κύτταξε με βαθύ πόνο ψυχῆς που έφευγαν και είπε: « Δεν πάγω πουθενά. Αν θέλετε σεις τραβάτε. εγώ θα μείνω εδώ όπου και τα βουνά και τα πουλιά με γνωρίζουν. Αν χαθώ κάλλιο να με φαν’ αυτά». Τότε ήταν, που κατεβαίνοντας για το Χρυσοβίτσι, κάθησε έξω από μια Εκκλησιά, όπως γράφει, και παρεκάλεσε την Παναγία να βοηθήσει τους Έλληνας δια να ἐμψυχωθούν. Ύστερα πήρε το δρόμο για την Πιάνα.

ΙΙ Οι Έλληνες πολέμησαν ενωμένοι.

Αρχές Απριλίου η εικόνα έχει αλλάξει. Η πολιορκία της Τριπολιτσάς είναι πλέον απόφαση όλων. Στα περίχωρα της πόλης οργανώνονται στρατόπεδα στο Βαλτέτσι, το Χρυσοβίτσι, στην Πιάνα, στα Βέρβαινα. Μαζεύτηκαν οι Κολοκοτρωναίοι, οι Καπεταναίοι της Μάνης, της Μεσσηνίας και άλλοι, όλοι ενωμένοι. Ο Κολοκοτρώνης γράφει: «Εκοιμόμουν εις το Βαλτέτσι, εγευμάτιζα στην Πιάνα καί εδείπναγα εις το Χρυσοβίτσι». Όλα τα στρατόπεδα επικοινωνούν με συνθηματικές φωτιές, σχέδιο που πληροφορούσε, πού υπάρχει κίνδυνος.

Αυτή την εποχή ο πασάς της Πελοποννήσου Χουρσίτ βρίσκεται στην Ήπειρο εναντίον των δυνάμεων του Αλή Πασά. Πληροφορείται τις επαναστατικές κινήσεις των Ελλήνων και αποστέλλει τον Κεχαγιάμπεη Μουσταφά.

Στις 12 Μαΐου τα χαράματα ξεκίνησε το κυριότερο σώμα του τουρκικού στρατού με αρχηγό τόν τουρκαλβανό Ρουμπή, κατόπιν δεύτερο σώμα από έφιππους και πεζούς, τρίτο, τέταρτο και πέμπτο με ορειβατικά πυροβόλα και πολεμοφόδια. Αλλά ως το μεσημέρι ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας που κατέφθασαν κατόρθωσαν να εγκλωβίσουν από πίσω τα στρατεύματα του Ρουμπή, ενώ τα πυροβόλα, που έβαλαν εναντίον των Ελλήνων ή δεν εύρισκαν τον στόχο ή κτυπούσαν τα στρατεύματα του Ρουμπή. Την άλλη ημέρα ο Μουσταφάμπεης που πληροφορήθηκε ότι φτάνει με ενισχύσεις και ο Νικηταράς διέταξε υποχώρηση. Οι Έλληνες βγήκαν από τα ταμπούρια τους και τους κηνυγούσαν. 23 ώρες κράτησε η μάχη. Όλα τα μεγάλα ονόματα των αγωνιστών του ’21 αναφέρονται παρόντες σ’αυτή τη μάχη. Θαυμασμό προκάλεσαν ο Ηλίας Μαυρομιχάλης και ο Μήτρο Πέτροβας. Οι απώλειες των Τούρκων σε νεκρούς και τραυματίες πάνω από χίλιους. Οι Έλληνες 4 νεκρούς και 17 τραυματίες. Τα πεταμένα όπλα, για να καθυστερούν αυτούς που τους κυνηγοὺσαν, επίχρυσα και ασημένια έφταναν να οπλίσουν 4000 ανδρες και να προετοιμάσουν την άλωση της Τριπολιτσάς τον Σεπτέμβριο του 1821.

ΙΙΙ Πίστεψαν ότι μπορούν τελικά να νικήσουν

Η νίκη στο Βαλτέτσι κυριολεκτικά άλλαξε το ηθικό των Ελλήνων. Εκείνοι «που μέχρι προχτές διασκορπίζονταν και τρέπονταν σε φυγή μπροστά στον εχθρό, να κερδίζουν μια σπουδαία νίκη χάρη στο πείσμα και στη γενναιότητά τους. Και το πιο παράδοξο, τους βλέπουμε να νικούν,… Η παράξενη αυτή μεταβολή δε συντελέστηκε από ελλείψεις των Τούρκων, των οποίων και το πολεμικό σχέδιο ήταν ορθό και η γενναιότητά τους μεγάλη. Προήλθε από τη γενναία απόφαση των λίγων Ελλήνων του Βαλτετσίου να νικήσουν ή να πεθάνουν, από τη θερμή συμπαράσταση εκείνων, που έτρεξαν να τους βοηθήσουν…».

Μετά τη νίκη συγκινημένος μίλησε προς τους νικητές ο Κολοκοτρώνης και καθώς γράφει ο ίδιος στα απομνημονεύματά του τους είπε ότι πρέπει αυτή η ημέρα, ήταν Παρασκευή, να καθαγιασθεί με νηστεία όλων και να γιορτάζεται εις «αἰῶνας, αἰώνων, ἕως οὗ στέκει τό ἔθνος, διότι ἦτο ἡ ἐλευθερία τῆς Πατρίδος».

Ποιος αρχιστράτηγος, ποιου γένους, υπόδουλου σε βάρβαρο ζυγό για αιώνες τέσσερες, δίνει μετά τη νίκη τέτοια εντολή στους μαχητές της; Πώς να μην είναι το πρώτο όνομα αγωνιστή, που έρχεται στο νου και στην καρδιά μας, όταν σήμερα, μετά 200 χρόνια θυμόμαστε την εθνική μας παλιγγενεσία και τους ήρωες πρωτεργάτες της;

Λύκειο Ηρακλείου
“Η Ελληνική Παιδεία”