Την Τετάρτη 13η Δεκεμβρίου 2023, πραγματοποιήθηκε διαδικτυακή εκδήλωση της Σχολής Γονέων 2023 – 2024 με θέμα:

Πώς μπορώ να ενδυναμώσω το παιδί μου;

Ομιλήτρια ήταν η κα Πέλη Γαλίτη – Κυρβασίλη, M.Ed., Ph.D, Ψυχοπαιδαγωγός, Συγγραφέας, Παν/μιο Wisconsin, USA και τη συζήτηση συντόνισε η κα Ευαγγελία Κουσκουλή, διευθύντρια του Λυκείου Ηρακλείου.

Ζούμε σε μια παρακμιακή κοινωνία κι εμείς και τα παιδιά μας. Η ζωή τους, όχι σπάνια, γεμάτη φόβο και άγχος.

  • Πώς μπορούμε να τα θωρακίσουμε και να τα προστατέψουμε;
  • Πώς μπορούμε να βρούμε τη δύναμη και την αντοχή μέσα μας που θα δώσει ελπίδα σε μας τους γονείς και τα παιδιά μας;
  • Πώς μπορούμε να μεγαλώσουμε παιδιά που να αντέχουν στα δύσκολα, χωρίς όμως να σκληρύνουν και να χάσουν την ευαισθησία τους;

Ακολουθεί το κείμενο με την περίληψη των κύριων σημείων της ομιλίας που ετοίμασε η κα Γαλίτη – Κυρβασίλη, την οποία θερμά ευχαριστούμε για την ανάπτυξη του θέματος:

Πώς να ενδυναμώσω το παιδί μου;

Τι σημαίνει δυνατό παιδί; Ποιος είναι ο ψυχικά ανθεκτικός άνθρωπος;

Ο όρος ψυχική ανθεκτικότητα και ενδυνάμωση εμφανίστηκε πολύ πιο έντονα μετά την πανδημία. Οι ειδικοί ανακάλυψαν ότι ο άνθρωπος χρειάζεται να ελέγχει τη θλίψη του και το άγχος του με ένα τρόπο που δεν τον καταβάλλει. Να προσαρμόζεται σε ό,τι συμβαίνει και να προσπαθεί να βρει λύσεις. Να μην τα παρατάει και καταρρέει, αλλά να αγωνίζεται. Τέλος, να μάθει να δίνει νόημα σε αυτό που του συμβαίνει.

Πώς θα τα μάθουμε όλα αυτά; Χρειαζόμαστε όλοι εκπαίδευση. Χρειαζόμαστε όχι γνώση, αλλά σοφία να διαχειριστούμε αυτή τη δύναμη ή αδυναμία που έχουμε ως γονείς. Η εκπαίδευση ξεκινά πάντα από το να κοιτάξουμε μέσα μας. Κανένα βιβλίο ή ιστοσελίδα στο διαδίκτυο δεν μπορεί να μας βοηθήσει, αν πρώτα δεν δούμε τον εσωτερικό μας κόσμο, τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας, την ευθύνη μας.

Έχουμε σταματήσει να κοιτάμε μέσα μας γι’ αυτό πλέον υπάρχει γύρω μας τόση ταραχή, άγχος και ψυχολογικά προβλήματα. Έρευνες και στατιστικές δείχνουν αύξηση σε αγχώδεις διαταραχές και κατάθλιψη. Τα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο δεν αφήνουν τα παιδιά μας ανεπηρέαστα. Θέλουμε να τα βοηθήσουμε, να τα προστατέψουμε, να τα δυναμώσουμε, και δεν ξέρουμε πώς. Γιατί και εμείς οι ίδιοι νιώθουμε αδύναμοι.

Χρειάζεται να αναρωτηθούμε: με τι τρέφουμε την ψυχή μας και την ψυχή των παιδιών μας; Ποια είναι η ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι; Πόσο μεγεθύνουμε τις καταστάσεις μέσα μας; Πόσο εμμένουμε στα τραύματα του παρελθόντος; Υπάρχει συναισθηματική εγγύτητα των γονέων; Έχουμε μάθει να συγχωρούμε; Νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τα τόσα δώρα στη ζωή μας; Από πού αντλούμε δύναμη;

Στη ζωή δεν υπάρχουν βεβαιότητες. Μπορεί η ψυχή μας να βιώνει φόβο και αγωνία, όμως δεν απελπίζεται. Η πραγματική ελπίδα δίνει νόημα στα γεγονότα, στις πράξεις μας και στις σχέσεις μας. Ίσως δεν έχουμε τη δύναμη να προστατεύσουμε τα παιδιά μας όπως θα θέλαμε, μπορούμε όμως να θρέψουμε την ψυχή τους και να τα οπλίσουμε με εφόδια ελπίδας και ευγνωμοσύνης που θα τα βοηθήσουν να αγωνιστούν με γενναιότητα και ευαισθησία ενάντια στις αντιξοότητες της ζωής.