Το κείμενο αυτό, από το Γυμνάσιο Ηρακλείου, εντάσσεται σε έναν κύκλο νοηματοδότησης της σχολικής πραγματικότητας μέσω της ιστοσελίδας μας με το γενικό τίτλο: “Ένα Σχολείο… ένα μήνυμα!”. Κάθε φορά, μια σχολική μονάδα της “Ελληνικής Παιδείας” στέλνει το μήνυμά της, την πρότασή της, τη γνώμη της για ό,τι συμβαίνει.
Δεκέμβριος του 2020 και το Γυμνάσιο Ηρακλείου μας οδηγεί από τα αυτονόητα του άλλοτε, στη φετινή μας αναζήτηση για το αιώνιο.
Χριστούγεννα άλλοτε και τώρα… από τα αυτονόητα στην αναζήτηση!
Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα ήταν αυτονόητο ότι θα ετοιμάζαμε τη χριστουγεννιάτικη γιορτή μας. Θα φέρναμε δωράκια στους συμμαθητές μας. Θα παίζαμε ένα χριστουγεννιάτικο παιχνίδι με σταθμούς. Θα συγκεντρώναμε τρόφιμα και χρήματα για όσους το είχαν ανάγκη. Θα εκκλησιαζόμασταν και θα ακούγαμε τους προεόρτιους χριστουγεννιάτικους ύμνους. Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα χαιρόμασταν τη διακοπή των μαθημάτων και τον προσωρινό χωρισμό από συμμαθητές και καθηγητές.
Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα ήταν αυτονόητο ότι θα αγοράζαμε δώρα και κάρτες και χριστουγεννιάτικα στολίδια. Ήταν αυτονόητο ότι θα λέγαμε τα κάλαντα σε δρόμους και καταστήματα· ότι θα μαζευόμασταν πολλές οικογένειες μαζί στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Και θα ανταλλάσσαμε πολλές επισκέψεις: στους Χρήστους και τις Χριστίνες, στους Μανώληδες, στους Στεφάνους, στους Βασίληδες και τις Βασιλικές… σε όλους τους εορτάζοντες αυτές τις άγιες μέρες.
Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα ήταν αυτονόητα όλα όσα τα προηγούμενα χρόνια ζούσαμε…
Μέχρι που ένας μικροσκοπικός ιός, άλλαξε όλα τα αυτονόητα…
Κι η χριστουγεννιάτικη γιορτή θα προβληθεί βιντεοσκοπημένη διαδικτυακά. Όμως και πάλι θα μιλάει για Εκείνον που κατέβηκε στη γη μας από άπειρη αγάπη.
Στους συμμαθητές μας μάλλον θα στείλουμε sms με ευχές και θα παίξουμε… διαδικτυακά. Μα αυτό δεν μειώνει τη φιλία μας.
Η ανάγκη να προσφέρουμε και φέτος τρόφιμα και χρήματα υπάρχει, μα πρέπει να βρούμε τον… εξ αποστάσεως τρόπο…
Θα χαρούμε τη διακοπή των τηλεμαθημάτων γιατί μας κούρασαν κι αυτά… μα βαθύτερα έχουμε καταλάβει πια την ευλογία της ζωντανής επικοινωνίας…
Θα αγοράσουμε και φέτος διαδικτυακά τα περισσότερα που χρειαζόμαστε και ίσως αντιληφθούμε ότι δεν ήταν όλα τόσο αναγκαία.
Κι αν δεν βγούμε να πούμε τα κάλαντα στους δρόμους, μπορούμε να τα πούμε στους δικούς μας ανθρώπους και πιο πολύ να ακούσουμε εμείς ότι «Χριστός γεννιέται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει, οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρεται η φύσις όλη…».
Κι αν πολλοί δεν μαζευτούμε στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, κι αν δεν συναντήσουμε τους αγαπημένους παππούδες και γιαγιάδες μας, μπορούμε να τους τηλεφωνήσουμε, να τους στείλουμε γράμμα με τη σκέψη και την αγάπη μας. Και στην προσευχή μας μπορούν να «συνωστιστούν» πολλοί αγαπημένοι…
Φέτος τα Χριστούγεννα ίσως νοσταλγήσουμε τα αυτονόητα μα ίσως και πιο βαθιά αναζητήσουμε το νόημα και την ουσία τους. Ίσως αντιληφθούμε πως ο Χριστός έρχεται στη γη για να χαρίσει στον άνθρωπο το φάρμακο της αθανασίας, το εμβόλιο της θεώσεως, τον Εαυτό του. Κι εκεί στα βάθη της καρδιάς μας μπορούμε να Τον συναντήσουμε και να Τον προσκυνήσουμε Σωτήρα και Λυτρωτή μας!
Δεκέμβριος 2020
Γυμνάσιο Ηρακλείου
“Η Ελληνική Παιδεία”