Την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2021, στις 7.00 μ.μ. έγινε στο πλαίσιο της Σχολής Γονέων διαδικτυακή ομιλία και συζήτηση με θέμα «Βαριέμαι…» Τρόποι διαχείρισης της ανίας των παιδιών. Ομιλήτρια ήταν η κ. Αναστασία Μωραΐτάκη, Ψυχολόγος – Παιγνιοθεραπεύτρια- Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια.
Την συνάντηση άνοιξε ο πνευματικός των σχολείων μας π. Γεννάδιος , απευθύνοντας στους γονείς πνευματικές ευχές για τη νέα χρονιά και η κυρία Μαβή, διευθύντρια του Γυμνασίου Ηρακλείου καλωσόρισε και παρουσίασε την ομιλήτρια.
Η κυρία Μωραΐτάκη έθεσε εξαρχής το θέμα της αξιοποίησης από τους γονείς της ανίας του παιδιού, βλέποντάς το ως ευκαιρία αξιολόγησης των πληροφοριών που αυτή τους φέρνει για σωστή διαχείρισή της.
Αναφέρθηκε σε 5 στάδια συναισθηματικής αγωγής που πρέπει να ακολουθούν οι γονείς για να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση – την δεξιότητα δηλαδή να μπαίνει κάποιος στη θέση του άλλου και να καταλαβαίνει πώς εκείνος νιώθει – όπως η ίδια μας εξήγησε τον όρο.
Τα 5 στάδια συναισθηματικής αγωγής τα οποία ανέπτυξε ήταν:
- αποκτώ επίγνωση των δικών μου συναισθημάτων ως γονέας και των συναισθημάτων των παιδιών μου.
- αναγνωρίζω την ανία ως ευκαιρία για την εδραίωση οικειότητας στη σχέση μου με το παιδί μου ώστε να ακολουθήσει ανακούφιση, απελευθέρωση και υποχώρηση της έντασης.
- κάνω ενσυναισθηματική ακρόαση. Διαβάζω τη γλώσσα του σώματος, βλέπω τη δική του οπτική γωνία, διαβεβαιώνω ότι ακούω, χρησιμοποιώ μη κατακριτικό λόγο για να επαναδιατυπώσω το πρόβλημά του.
- το βοηθώ να προβεί σε λεκτική έκφραση των συναισθημάτων του η οποία ηρεμεί το νευρικό του σύστημα.
- καθορίζω τα όρια με στόχο την επίλυση των συναισθημάτων που οδηγούν στην ανία. Του αναγνωρίζω το δικαίωμα να νιώθει αυτό που νιώθει, το ενθαρρύνω να βρει λύσεις και το παροτρύνω να τις δοκιμάσει, το στηρίζω με ευελιξία σε όλη τη διαδικασία.
Στη συνέχεια η κ. Μωραΐτάκη αναφέρθηκε και ανέπτυξε τα πλαίσια έκφρασης ανίας του παιδιού:
- το σχολείο
- τις εξωσχολικές δραστηριότητές
- τις σχέσεις με τους συνομηλίκους
- την οικογένεια
Μέσα από τις απαντήσεις της ομιλήτριας στις εναγώνιες ερωτήσεις και τους προβληματισμούς που κατέθεσαν οι γονείς επισημαίνουμε επιγραμματικά κάποιες.
- Τονίστηκε επανειλημμένα ο σπουδαίος ρόλος που παίζει το κλίμα στην οικογένεια, η ανάγκη ύπαρξης χαράς ακόμη και στα δύσκολα. Όχι άρνηση των υπαρκτών δυσκολιών, αλλά αντιμετώπισή τους με χαρά και αισιοδοξία.
- Οι δυσκολίες της ζωής, όπως ένας θάνατος, μπορεί να γίνει μια ευκαιρία για ανάδυση υπαρξιακών θεμάτων, για υπαρξιακή αναζήτηση, για επανανοηματοδότηση της ζωής.
- Ευτυχισμένοι γονείς, χαρούμενοι μέσα στη συζυγική τους σχέση, χαρούμενοι και γεμάτοι με το επάγγελμά τους, που απολαμβάνουν το γεγονός ότι είναι γονείς, στέλνουν θετικά μηνύματα στα παιδιά τους, τους χτίζουν την αυτοπεποίθησή τους.
- Πίσω από την ανία μπορεί να κρύβεται θυμός. Δεν τον ποινικοποιώ. Ακούω την πληροφορία που μου δίνει ο θυμός του παιδιού και δράττομαι της ευκαιρίας να την αξιοποιήσω. Το παιδί πιθανότατα αναζητά αναγνώριση, προσοχή και εκτίμηση από τον γονέα.
- Σημαντική η αναγνώριση από τον γονέα του λάθους του και η συγγνώμη του. Τον αναδεικνύει στα μάτια του παιδιού, του στέλνει το μήνυμα ότι μπορεί να επανορθώνει και εκείνο τα δικά του λάθη.
- Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειάζεται να ζητήσει ο γονέας τη βοήθεια ειδικού.
- Oι γονείς θέλουμε τους έφηβους να μένουν στο σπίτι, αλλά ο έφηβος χρειάζεται να βρεθεί με τους συνομήλικους του. Ανησυχώ όταν οι συνεχείς έξοδοι του παιδιού είναι φυγή από μια άσχημη ατμόσφαιρα στο σπίτι.
