Η ανατολή του 2021 μας φέρνει ένα μήνυμα από το Διοικητικό Συμβούλιο των Σχολείων μας. Ένα κείμενο – αφιέρωμα στους εορτασμούς των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

«Εγώ ̕ δα δάφνες. – Κ’ εγώ φως»

Γυναίκες σκέλεθρες, σκελετωμένες σ’ ένα απ’ τα λίγα σπίτια, που απόμειναν στο Μεσολόγγι, να τρέμουνε οι τοίχοι του από του Κιουταχή τις μπόμπες. Σιμά τους το παιδί της μιας, που ξεψυχάει κι εκείνες υπομένουνε και φτάνουνε να λεν τα ονείρατά τους:

«Εγώ ‘δα δάφνες. – Κ’ εγώ φως»!1

Στην καρδιά της Ελληνικής Επανάστασης, τότε που όλοι οι αγώνες φαίνονταν χαμένοι και οι λίγοι τόποι, οι ελεύθεροι, ερίζουν για την εξουσία, το Μεσολόγγι αντιστέκεται. Λίγο πριν την ηρωική Έξοδο και την προδοσία, λίγο πριν ρίξει το δαυλό του ο Καψάλης. Τον Κιουταχή καθοδηγούν Αυστριακοί και Γάλλοι να ρίξει ένα «φράχτη», πολιορκούν ένα «αλωνάκι», «αστεία υπόθεση για τον εχθρό, αν δεν προστατεύονταν  από της ψυχής τους το τείχος, που στέκονταν όρθιο»2.

Και ήρθε η πτώση του Μεσολογγίου, η ήττα των «ελεύθερων πολιορκημένων»1, πιο δυνατή από όποια μεγάλη νίκη. Δεν άφησε πίσω της αποκαΐδια, άφησε δάφνες του μαγεμένου Απρίλη του 1826, για όλους τους αγωνιστές των πέντε  πρώτων χρόνων απ’ τον ξεσηκωμό του Γένους την Άνοιξη του 1821. Ύψωσε προς τον ουρανό, από την ποτισμένη με αίμα γη του, φως μέγα, που φέγγει ακόμη στον κόσμο μέχρι σήμερα. Εκείνη ἡ πτώση έγινε η σάλπιγγα, που ξεπέρασε τις κραυγές των πορθητών κι ακούστηκε στην οικουμένη σε εχθρούς και φίλους. Εκείνη η ήττα, ωσάν αιώνες πριν οι Θερμοπύλες, μοναδικά αντάξια Ελλήνων, «έσωσε» τελικά την Επανάσταση του 1821. Η γενναιότητα να αντιστέκονται στο άδικο, να πολεμούνε τη σκλαβιά επιλέγοντας τον θάνατο, να  πολεμούν χωρίς ελπίδα νίκης, έβγαλε αληθινά τα ονείρατα, που είδαν οι γυναίκες, τα παράδοξα, γέννησε φως και δάφνες.

2021 – 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση

Σύσσωμο το Ελληνικό Έθνος, η Εκκλησία, η Πολιτεία, τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Πάμπολλοι εθνικοί και ιδιωτικοί Φορείς στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο  προετοιμάζουν εορτασμούς τιμής στην 200η επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης.

Πολύπλευρα προγράμματα με στόχους να τιμήσουμε τους εθνικούς αγωνιστές, να δούμε με τα σύγχρονα μάτια μας την ιστορία. Να διακηρύξουμε την πατρίδα μας κοιτίδα του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας. Να δούμε τη θέση μας στο παρόν, το μήνυμά μας για το μέλλον, με πλήθος εκδηλώσεις, με την διάθεση να πάρουν μέρος όλοι Έλληνες και ξένοι. Για ποιο τελικό σκοπό; Να θυμηθούμε, να μιλήσουμε για τους προγόνους, που άξιζαν τη νίκη και τη λευτεριά τους;

Για ποιο στόχο υψηλό και ποια ονείρατα μεγάλα;

Το 2021 προμηνύεται δυσοίωνο. Η πανδημία απειλητική. Η οικονομική κατάρρευση φυσική συνέπεια. Και οι ίδιοι εχθροί, που 200 χρόνια τώρα δεν αποδέχτηκαν την εθνική μας Παλιγγενεσία, επί ποδός πολέμου. Η βοήθεια των συμμάχων ποτέ δεν ήταν δεδομένη, μάλιστα όταν δεν αποτελεί το σίγουρο συμφέρον για τους ίδιους.

Η ιστορική μνήμη μας οδυνηρή και τότε, πριν 200 χρόνια, το 1822 στη Βερόνα,  όπου συνεδριάζουν οι  Επίτροποι  Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας, Αυστρίας και Πρωσίας, οι τότε κραταιοί της Ευρώπης και καταφεύγουνε σ’ αυτούς τους «Χριστιανούς» ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Γεωργάκης  Μαυρομιχαλάκης και ο Ανδρέας Μεταξάς, πώς τόλμησαν οι αυθάδεις; Το Συνέδριο έβγαλε τελικά απόφαση καταδικαστική για την Ελληνική Επανάσταση. Τότε ο διπλωμάτης και αγωνιστής Ανδρέας Μεταξάς (1790-1860), έγραψε την περίφημη φράση: «εις ημάς μόνο έχομεν να  ελπίζομεν».

***

1821-2021

Στην καρδιά των Εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, 25 Απριλίου 2021, ξημέρωμα ανήμερα Βαγιών, η Εκκλησία θα τιμήσει με κάθε επισημότητα την Έξοδο, που ανέδειξε το Μεσολόγγι «την τελευταία μεγάλη αχυροποίητη Ακρόπολη του Ελληνισμού»2. Εκεί που άφησε και την τελευταία του πνοή το σύμβολο του φιλελληνισμού, ο Λόρδος Βύρων. Εκεί θα ακουμπήσουμε με δάκρυα θαυμασμού και ευγνωμοσύνης δάφνες ολόδροσες, φυτρώνουν ακόμη και σήμερα στην Ελληνική γη. Εκεί στο φως, που ακτινοβολούν οι προτομές των ηρώων του Μεσολογγίου θα δούμε όλους τους αγωνιστές του 1821, επιφανείς και ανώνυμους, που «ο καθένας τους είχε κι από ένα μικρό Μεσολόγγι στο στήθος του»3 και θ’ ακούσουμε ολοκάθαρη, δυνατή την απάντησή τους στο ερώτημα: Γιατί  έκαναν την επανάσταση, γιατί πολέμησαν και γιατί διάλεξαν πάντα το θάνατο;

«Για του Χριστού την Πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία».

Γι’ αυτά πολεμήσανε, την Πίστη στο Χριστό και την ελευθερία. Αυτά ήταν το φως και οι δάφνες, που είδαν οι γυναίκες.

Αυτά έχουμε να διδαχθούμε, να διακηρύξουμε κι εμείς οι σημερινοί στους εορτασμούς της Παλιγγενεσίας.

από το Δ.Σ. της “Ελληνικής Παιδείας”

  1. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ, ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ.
  2. ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ, ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ
  3. ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ